Με τις αποστολές στα κατεχόμενα.
οι μαθητές γίνονταν μαχητές
αν άντεχαν σαν τους Μύριους την ανάβαση και την κάθοδο.
Πάντα σε ετοιμότητα ο καθένας για τους άλλους
ακολουθούσαν την σπάνια διδασκαλία
για να βοηθήσουν τη βοήθεια.
Και μόνο όταν έσωζαν αθώους
έπαιρναν το δικαίωμα
να λέγονται Δίκαιοι.
Αλλιώς δεν θα είχε νόημα η διαδικασία.
Οι συνεχόμενες αποστολές
και οι πιο επικίνδυνες
έπλαθαν την πανοπλία τους
για ν’ αντέξουν τα επόμενα χτυπήματα.
Δίχως αυτή ο ρόλος τους ήταν περιορισμένος
και δεν θα μπορούσαν ν’ ακολουθήσουν
τη στρατηγική της Ανθρωπότητας.
Η πολιορκητική τους μάθαινε
την ανθεκτικότητα
ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο
γιατί έπρεπε να ζήσουν για τους άλλους
λόγω κενότητας
και να τους βοηθούν
λόγω πολυκυκλικότητας.