Η διδασκαλία είχε αρχίσει με τους Δασκάλους κάθε εποχής
μέχρι να βρεθούν μαθητές να διαδώσουν το έργο.
Δεν ήταν εύκολο πράγμα η πρώτη επαφή.
Και δεν επαρκούσε.
Δίχως σχέση δεν υπήρχε εξέλιξη.
Και χωρίς αυτή δεν ζούσε ο δεσμός.
Ήταν λοιπόν πολλοί λίγοι αυτοί που μπορούσαν να
παραμείνουν μαθητές χωρίς να εξαντληθούν.
Όποιος δεν ήταν έτοιμος να θυσιαστεί για τους άλλους
δεν μπορούσε να προσφέρει
κι επέστρεφε στην κοινωνία της λήθης
για να τελειώσει την ύπαρξή του.
Δίχως να το αντιληφθεί γινόταν συνεργός βαρβαρότητας
αφού αδιαφορούσε πια για την συνέχεια της Ανθρωπότητας.
Οι σπάνιοι όμως δεν το έβαζαν κάτω
και συνέχιζαν ακάθεκτοι το έργο
για τον Χρόνο και την Ανθρωπότητα.
Όσο σε κάθε κύκλο υπήρχε ανασύνταξη δυνάμεων
και στη συνέχεια αναδίπλωση.
Γιατί έπρεπε να παλέψουν ενάντια στη βαρβαρότητα
για να μην συνεχιστούν τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας
αυτά που ονομάστηκαν μετά από αιώνες
Γενοκτονίες.
Αυτή ήταν η διαχρονική αποστολή.