Το άσμα είχε οδηγήσει στον κύκλο.
Σαν να υπήρχε ένα κοινό στοιχείο που διέσχιζε τα σημεία
κι άνηκε στον κύκλο.
Κάθε άσμα ήταν εφαπτομένη του κύκλου.
Κι όλα μαζί αποτελούσαν μία πολλαπλότητα.
Χρειάστηκε το ανάλογο στη γενίκευση.
Διότι οι ήρωες άνηκαν μόνο σε μία εποχή.
Και δεν μπορούσαν να υπερβούν τα όριά της.
Οι σπάνιοι ανέλαβαν αυτόν τον ρόλο.
Υπήρχε βέβαια και η προϋπόθεση της επαναφοράς.
Η επιστροφή ήταν πάντα δύσκολη.
Αφού η μεταφορά δομής δεν λειτουργούσε εξ ολοκλήρου.
Κάθε υπέρβαση ήταν και μία θυσία.
Και πολλοί δεν το άντεχαν παρά μόνο για μερικούς κύκλους.
Για να συνεχιστεί η μεγάλη αποστολή
έπρεπε οι αντοχές να είναι άπειρες.
Με άλλα λόγια η συνέχεια
ήθελε τελειότητα
κι αυτή εξελίσσεται σε κάθε κύκλο.
Μ’ αυτόν τον τρόπο εμφανίστηκε επιτέλους ο Χιλιάνθρωπος.
Δεν ήταν μία παραγγελία ούτε μία απαίτηση
αλλά ένα χατίρι που μεταμορφώθηκε σε θαύμα.
Οι σπάνιοι λοιπόν θα βοηθούσαν τη βοήθεια.
Για τους αιώνες των αιώνων.