Ο ιερός όρκος δόθηκε.
Και δεν είχε σημασία αν ήταν μόνος.
Θα πάλευε ακάθεκτα όλους τους εχθρούς τους.
Ένα ένα θα τους χτυπούσε με το κοντάρι του
πάντα σε μονομαχία
για να φυλάξει το πέρασμα
την κρυφή κλεισούρα
που άνοιγε τις πύλες
έτσι όταν έφτασαν οι βάρβαροι
έδεσε τον θώρακα της πανοπλίας του
και τους περίμενε πάνω
στον μαύρο ίππο του
ο ουρανός είχε σύννεφα
αλλά συνέχιζε να βλέπει τον ήλιο
κι όταν δέχτηκε την πρώτη επίθεση
την άντεξε ατρόμητος
κι ακούστηκαν τα βογγητά του λαβωμένου
όμως δεν τον κοίταξε
έβλεπε ήδη τους επόμενους
κι ακολούθησε η σειρά
των χτυπημάτων και των κραυγών
τίποτα δεν μπορούσε να σπάσει το ηθικό του
και στάθηκε άξιος της αποστολής
αφού εξόντωσε και τον τελευταίο.