Όταν ο Απολλόδωρος
είπε στον Σωκράτη
ότι είναι αναπόφευκτο
για εκείνον
να πεθάνει άδικα
ο Δάσκαλος του απάντησε
αν προτιμούσε
να πεθάνει δίκαια
και του χαμογέλασε
έτσι ο μαθητής
που έκλαιγε
χαμογέλασε
και αυτός
έτσι κατάφερε
ακόμα και την ώρα
της καταδίκης
λίγο πριν πεθάνει
να δώσει χαρά
και να μεταχαρεί
μεταμορφώνοντας
τη λύπη
σε μνημοσύνη.