Ακούγαμε τη μνήμη μας
όπως οι άλλοι ακούν τη μουσική.
Επειδή τα στρατόπεδα της φρίκης ήταν τώρα βουβά
και μόνο η μνήμη μας μπορούσε να ακούσει
τις κραυγές του λαού μας.
Έτσι, μερικές φορές δακρύζουμε
στα περάσματα όπου οι νότες
αγγίζουν την ψυχή μας
λες και μόνο η μουσική μπορεί να κάνει.