Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις πέτρες
Αν δεν είναι για να τις σπάσει
Και να κάνει τάφους.
Μερικές φορές γέρνουμε πάνω τους
Αλλά αυτό δεν είναι παρά μόνο για να τις πετάξουμε μακριά
Χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελούν μέρος της αιωνιότητας.
Πώς, λοιπόν, να μην συγκινηθούμε
Βλέποντας την ανθρωπιά αυτών
Που σηκώνεται στις κορυφές των φύλλων
Χωρίς να είναι με κανένα τρόπο πληγωμένη,
Πιο κοντά στον ουρανό που δεν μπορούν να φτάσουν.