Wat het overheidsorgaan van Turkije dan ook doet, we vallen niet in retorische valstrikken. Het probeert er om een puinhoop van te maken, terwijl alles heel eenvoudig is. De recente uitspraak van het Europees Parlement is gebaseerd op een woordenschat die goedgekeurd is door de Europese Unie vanaf 1987 en zelfs met Grieks initiatief voor de erkenning van de Armeense genocide. Daarom is het niet een innovatie, maar gewoon een herinnering wegens het 100 jarig bestaan. Dus het vermengen van uitspraken van de Paus die voor het eerst duidelijk zijn wat betreft het gebruik van het woord genocide is zinloos aan de kant van het Turkse overheidsorgaan en komen voor als een complot. In feite gebeurt dit dezelfde tijd dat zelfs de onbetaalde adviseur van de Minister-President van Turkije dezelfde woordenschat gebruikt. De beschuldiging voor de genocide betreft het einde van het Ottomaanse Rijk, het Neo-Turk regime en het regime van Kemal. Nu is het probleem voor Turkije dat er geen Turkse politicus duidelijk spreekt over de genocide en Turkije in de positie zal verkeren als opvolger staat, net als Duitsland met de genocide van de Joden. Er is dus geen kader van samenzwering. Het is gewoon een coördinatie van mensen die tegen het barbarisme vechten voor de rechten van de Menselijkheid.