Wanneer de president van Turkije verklaart dat hij de beslissingen die het Europees Parlement negeert wat betreft de genocide van de Armenen vanwege het 100 jarig bestaan, zendt hij in feite een ander bericht. Heel eenvoudig, wanneer je echt onverschillig bent, verklaar je dat niet. We weten dat hij verontrust werd door de duidelijke uitspraken van de Paus, die geen twijfel liet over de naam kwestie, want hij gebruikte het woord genocide en geen andere uitdrukking zelfs misdaden tegen de Menselijkheid welke niet alleen het concept van genocide kenmerken. In praktijk laat de verklaring de verklaring van de president van Turkije zien dat de Europese Unie, welk land toetredingskandidaat is, hem steeds meer stoort met haar beslissingen, met name die met betrekking tot de mensenrechten. Want deze beslissingen na worden na verloop van tijd omgezet in Europese acquis, waarvan we de zienswijze van Turkije weten. De Armeense genocide is niet alleen een symbolisch bestaan, maar een realiteit die de menselijkheid blijft kwetsen, omdat Turkije haar misdaad niet heeft erkend. De besluiten die zal worden genomen door de Europese Unie zouden compatibel zijn met de recente besluiten van Griekenland betreffende de criminalisering van de ontzegging van de erkende genociden.