Σε πρακτικό επίπεδο, πολλοί από εμάς δεν ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν στα Κατεχόμενα, για ν’ αλλάξουν τα πράγματα, ενώ επί της ουσίας όλα είναι απλά. Κάθε φορά που η βαρβαρότητα εκδηλώθηκε στις εκκλησίες μας, τύφλωσε τους Άγιους στις Αγιογραφίες μας και αφόπλισε τις καμπάνες μας. Ξέρουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι αυτό το σύμβολο για την πίστη μας κι όμως ακόμα αναρωτιόμαστε ποια είναι η πρέπουσα πράξη για ν’ αντισταθούμε στη λήθη. Όπου υπάρχει καμπάνα πρέπει να την ενισχύσουμε με το σχοινί που την ενεργοποιεί κι όπου χάθηκαν πρέπει κάθε δήμαρχος, κάθε δήμος να φτιάξει την καμπάνα του και να την φέρει στην εκκλησία του για να αποκτήσει και πάλι φωνή το ιερό. Μόνον έτσι θα καταλάβουν οι δικοί μας, όπου και να βρίσκονται, ότι δεν ξεχάσαμε και ότι δεν αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση. Κι αν πιστεύουν μερικοί ότι η απουσία της λέξης πόλεμος εξασφαλίζει την αντιμετώπιση της ήττας κάνουν λάθος. Μόνο η αντίσταση και η αντεπίθεση έχουν νόημα όταν θέλουμε πραγματικά ν’ απελευθερώσουμε τα Kατεχόμενα από το ζυγό της βαρβαρότητας. Με τις καμπάνες στις εκκλησίες μας δίνουμε το παράδειγμα της Εκκλησίας που δεν περιμένει από τους άλλους να προστατέψει τους δικούς μας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αναζητούν μια ιδέα για να χτίσουν τη δράση τους. Αυτές οι ιδέες υπάρχουν και είναι προσβάσιμες, αρκεί να υπάρχει στη συνέχεια η θέληση για την υλοποίηση μέσω της κατασκευής και της τοποθέτησης στη γη μας.