Με την απονομή του 2015, του Βραβείου Abel στον John Nash, έρχεται επιτέλους η δικαίωση αυτού του μεγάλου Μαθηματικού. Ακόμα κι αν είχε πάρει από το 1994 το Βραβείο Nobel, αυτό ήταν στον τομέα της Οικονομίας για τις εφαρμογές της ριζοσπαστικής θεωρίας παιγνίων. Όμως δεν υπήρχε μια επίσημη αναγνώριση από το θεσμικό πλαίσιο των μαθηματικών. Έτσι παρόλο που οι Μαθηματικοί θαύμαζαν το ευρύ φάσμα του έργου του στα Μαθηματικά, οι επίσημοι φορείς δεν έδιναν την πρέπουσα σημασία. Είναι μεγάλη χαρά για μας που ο John Nash, γεννημένος το 1928, πρόλαβε αυτή την μεγαλοπρεπή απονομή. Διότι το πιο αξιοθαύμαστο έργο του δεν είναι στη θεωρία παιγνίων, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι αλλά στη γεωμετρία και στις μερικές διαφορικές εξισώσεις. Με άλλα λόγια, τα μαθηματικά της θεωρίας αποφάσεων, τα μη συνεργατικά παίγνια, η έννοια της ισορροπίας Nash είναι βέβαια θεμελιακά για τη θεωρία παιγνίων και την εφαρμογή της στην οικονομία και στην κοινωνιολογία, αλλά δεν είναι της ίδιας τάξης μεγέθους με το όλο έργο στα Μαθηματικά. Οι ανακαλύψεις του περί πολλαπλοτήτων και εμβύθισης σε ευκλείδειο χώρο με τη διατήρηση των κανόνων μέσω της έννοιας ομαλότητας είναι ήδη από μόνες τους αξιόλογες και είναι αυτές που θα οδηγήσουν μέσω της επαγωγικής τεχνικής που επινόησε ο Nash και τροποποίησε ο Moser στο περίφημο θεώρημα Nash-Moser. Θα είναι θεμελιακή και η συνεργασία του με τον Lois Nirenberg, ο οποίος θα τον παροτρύνει να ασχοληθεί με τα ανοιχτά προβλήματα της μη γραμμικής θεωρίας αναφορικά με τις ανισότητες στο χώρο των ελλιπτικών μερικών διαφορικών εξισώσεων που οδήγησαν στην απόδειξη του θεωρήματος Nash – De Giorgi. Στην συνέχεια μελέτησε εκ νέου τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Einstein, διότι ο John Nash δεν είναι μόνο μαθηματικός αλλά μεγαλοφυΐα.