Αφού το σκάκι εντάχθηκε επίσημα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, μπορούμε να το αξιοποιήσουμε για να βοηθήσουμε τα ακριτικά νησιά μας. Διότι πρέπει να καταλάβουμε ότι βρίσκονται σε στρατηγικές θέσεις και παίζουν ένα ρόλο τοποστρατηγικό αλλά και χρονοστρατηγικό. Είναι καλό, λοιπόν, οι μικροί άνθρωποι που κατοικούν σ’ αυτά τα μέρη να μπορούν να έχουν πρόσβαση στη σκακιστική σκέψη για ν’ αναπτύξουν τη σκέψη τους και σε άλλους τομείς ακόμα κι αν δεν υπάρχουν φορείς τοπικά που να το υποστηρίζουν. Σημασία έχει να βοηθήσουν οι σκακιστές τους δασκάλους άμεσα ή έμμεσα μέσω σεμιναρίων και αυτή η γνώση να ενισχυθεί παιδαγωγικά, γιατί το σκάκι δεν το εξετάζουμε σε αυτό το πλαίσιο ως άθλημα, αλλά ως εργαλείο δημιουργικής ανάπτυξης. Γι’ αυτό το λόγο παρουσιάζουμε στους μικρούς ανθρώπους την κλασική σκακιέρα, αλλά και τις άλλες, όπως είναι η βυζαντινή, η καστρική και η SER. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται πώς λειτουργούν τα κομμάτια με αλλαγή σκακιέρας και πώς προσαρμόζονται οι κινήσεις για να γίνουν πράξεις. Με όλες αυτές τις σκακιέρες μπορούμε να αναδείξουμε την πλαστικότητα του εγκεφάλου, αφού αυτή μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα και πιο δημιουργικά. Κάθε ακριτικό νησί είναι ένα τετράγωνο που φαίνεται απομονωμένο, ενώ με το σκάκι οι μικροί άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν ότι ζουν στην ίδια σκακιέρα του ίδιου λαού, που είναι της θάλασσας και του Χρόνου, έτσι θα νιώσουν μέσα τους και την ανάγκη της στρατηγικής για να παραμείνουν ελεύθεροι άνθρωποι.