Στης νύχτας τους ήλιους
κάρφωσα πιο βαθιά
τους χρόνους τους χίλιους
κι έσταξαν τα φτερά.

Πάλεψα και με τις σκιές
για να πάρεις όσο φως θες
κι αν θέλεις την αθανασία
πάρε όλη την πεμπτουσία.

Αόρατο χρώμα
έβαλα στο χώμα
κι έπλασα το σώμα
με τ’ άστρα στο στόμα.

Έπλεξα τις στιγμές
σαν υπερχορδή
κι ένωσα τις ζωές
για να ζήσεις ψυχή.