Azalie

Roxilien, Roxilien!

Roxilien

Τι συμβαίνει;

Azalie

Μας κοιτάζει.

Roxilien

Ο Δάσκαλος;

Κοιτάζει το κοινό.

Azalie

Όχι, ο μαθητευόμενος!

Roxilien

Αυτό είναι παράξενο… Σιωπή.

Dolaine

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο μαθητευόμενος μας κοιτάζει.

Κοιτάζει το κοινό.

Azalie

Είναι γι’ αυτό που  ανησυχώ.

Roxilien

Τι μπορεί να θέλει από εμάς;

Dolaine

Δεν έχουμε παρά μόνο την ασχήμια μας να του δώσουμε…

Azalie

Αλλά δεν θα μας μείνει  τίποτα μετά! Χρόνος.

Roxilien

Ναι, η ανθρωπιά μας.

Dolaine

Πράγματι,  θα του είναι άχρηστη.

Ίδιο παιχνίδι.

Azalie

Είμαστε τόσο άσχημοι…

Roxilien

Όχι, είμαστε τρομεροί!

Dolaine

Ήμασταν! Χρόνος. Αν και αυτή η λέξη δεν μπορεί να αντέξει  την ασχήμια μας.

Azalie

Πριν ήμασταν όμορφοι.  Χρόνος.

Roxilien

Τώρα, ακόμη και οι άθλιοι  δεν φοβίζουν πια.

Azalie

Ωστόσο, ο μαθητευόμενος φαίνεται ακόμη να μας φοβάται.

Φοβισμένο βλέμμα.

Dolaine

Συγχέει τη δύναμη και την ασχήμια.

Roxilien

Είναι χαρακτηριστικό της ειλικρίνειας…

Azalie

Μιλάω σοβαρά!

Dolaine

Μα και εμείς επίσης! Χρόνος. Κι εμείς επίσης!

Azalie

Έτσι, εμείς θα μείνουμε εδώ όπως οι ηλίθιοι για να μας εξετάζει.

Roxilien

Αυτό είναι αδύνατο!

Azalie

Πώς;

Roxilien

Είμαστε άσχημοι, είναι αλήθεια. Αλλά δεν είμαστε ηλίθιοι.

Dolaine

Δεν μπορείς να έχεις τα πάντα!

Κοιτάζει τον ουρανό.

Azalie

Ο Δάσκαλος δεν μας κοιτά, σαν αυτόν.

Roxilien

Αυτό είναι φυσιολογικό!

Azalie

Αλλά γιατί;

Dolaine

Επειδή είναι κι αυτός  ένα τέρας.

Azalie

Είναι αλήθεια ότι παραλίγο να το ξεχάσω.

Roxilien

Το παράξενο δεν είναι παράξενο παρά μόνο  για το γνωστό.

Azalie

Είναι αναμφίβολα που γι’ αυτό το λόγο που μου μοιάζει τόσο οικείος.

Dolaine

Κρίμα που ο  Emery δεν είναι μαζί  μας…

Roxilien

Γιατί το λες αυτό;

Dolaine

Θυμάσαι πώς του άρεσε να τον θαυμάζουν.

Azalie

Μόνο που αγαπούσε ό,τι τον αγαπούσε.

Roxilien, κοιτώντας  τον μαθητευόμενο.

Αυτό δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη!

Azalie

Αυτό είναι ακριβώς αυτό που με ανησυχεί… Σιωπή.

Roxilien

Είναι αυτός που μας κάλεσε…

Dolaine

Αυτό είναι σίγουρα ό, τι μου είπε ο Lumin.

Roxilien

Ο Lumin;

Μοιάζει διστακτικός.

Dolaine

Ναι, γιατί;

Roxilien

Ο Lumin κρατάει τα πάντα για αυτόν…

Azalie

Όχι πάντα, όχι πάντα.

Σχηματίζεται ένα χαμόγελο κοιτάζοντας την  Dolaine μ’ ένα  συνωμοτικό ύφος.

Dolaine

Μας εξομολογείται τα προβλήματά του…

Roxilien

Υποκλίνομαι. Αυτή τη φορά νικήθηκα.

Αλλαγή τόνου.

Ο Δάσκαλος αγαπά μυστήρια.

Azalie

Τι σημαίνει αυτή η φράση;

Dolaine

Ναι, εξηγήσου.

Roxilien

Ήθελα απλώς να πω.

Azalie

Μα αρκετά δεν έχεις πει.

Dolaine

Ή πάρα πολλά! Χρόνος. Σε σένα να επιλέξεις!

Roxilien

Είμαι πάντα εγώ που πρέπει να στερούμαι.

Azalie

Οι καμπύλες σου μαρτυρούν  το αντίθετο.

Ο Roxilien είναι εξοργισμένος!

Dolaine

Τι κάνει;

Roxilien

Ποιος;

Azalie, ανήσυχη.

Ο μαθητευόμενος…

Ο μαθητευόμενος κινήθηκε σαν να ξεκίνησε την  ζωγραφική. Ακολουθούν όλοι  το βλέμμα  του.

Roxilien

Νομίζω ότι θέλει να μας ζωγραφίσει!

Dolaine

Τι αστεία ιδέα έτσι κι αλλιώς!

Azalie

Δεν το βρίσκω αστείο!

Roxilien

Μασήστε τους κακοποιούς! Τι θεϊκό φαγητό!

Azalie

Roxilien, είσαι απαίσιος!

Roxilien , μ’ ένα υπερήφανο ύφος.

Το ξέρω! Χρόνος.

Ελπίζω ότι δεν θα κάνει καρικατούρες.

Dolaine

Ακόμα κι αν έκανε  τα πορτρέτα μας, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω, η κοινωνία θα τα δει ως καρικατούρες και γι’ αυτό είμαι σίγουρη.

Azalie

Δεν ντρέπεστε;

Roxilien

Μα για  ποιο πράγμα;

Azalie

Για την κατάστασή μας!

Dolaine

Γιατί; Εμείς τι κάναμε;

Roxilien

Είμαστε ένοχοι για να υπάρχουμε.

Azalie

Και αν αυτή η ζωγραφιά θα ήταν η καταδίκη μας.

Roxilien

Έτσι θα πω ότι θα έχει χρώμα.

Dolaine

Θα μας δείξει στην καλύτερη μέρα  μας.

Azalie

Μόνο που ζούμε τη νύχτα.

Roxilien

Θα είστε οι όμορφοι της νύχτας.

Dolaine

Τι σκωπτικό πνεύμα!

Roxilien

Ο πίνακας θα ονομάζεται Formidabiles Homines.