Έγκλημα κατά της νοημοσύνης είναι η μαζική επιβολή της βλακείας. Και δεν είναι η δημοκρατία που αποτελεί δικαιολογία. Διότι όταν υπάρχουν τεχνικά ζητήματα, δεν μπορούμε να περιμένουμε από την πλειοψηφία να ενημερωθεί και να ψηφίσει ανάλογα για το καλό ενός λαού. Επίσης όταν αυτό γίνεται με συστηματικό τρόπο, τότε μπορεί να καταλήξει σ’ ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας ή ακόμα και μια γενοκτονία. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των αυταρχικών συστημάτων που παράγουν κατοχικά καθεστώτα. Και βέβαια αυτά βασίζονται σε μια εκπαίδευση της νεολαίας που δεν έχει ιστορία αφού θεωρεί ότι η tabula rasa είναι απαραίτητη για να προωθήσει την προπαγάνδα της. Όταν λοιπόν τέτοια αποτελέσματα είναι αποδεκτά από ένα λαό, είναι ότι έχει γίνει αποβλάκωση και σπάνιοι είναι αυτοί που μπορούν ν’ ανταποκριθούν και να αντισταθούν σε αυτή την κίνηση. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρχει μια δικτυωμένη ενημέρωση που βασίζεται σε γνώσεις κι όχι μόνο πληροφορίες, έτσι ώστε να υπάρχει συνεννόηση κι όχι απλώς επικοινωνία. Δίχως συνεννόηση, η παραπληροφόρηση γίνεται πληροφόρηση ή ακόμα και πληροφορία αφού δεν υφίσταται πια η επεξεργασία που είναι απαραίτητη για την κατανόηση της επινόησης. Γι’ αυτό το λόγο, τα τεχνικά ζητήματα όπως είναι η ελληνική ΑΟΖ ή τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα είναι έννοιες που θέλουν ειδικούς να διαδώσουν δεδομένα στρατηγικά, αλλιώς το πλαίσιο γίνεται επικίνδυνο και μπορεί να παρθούν αποφάσεις που να μην είναι αναστρέψιμες και να βάλουν την πατρίδα μας σε ένα απαραίτητο πεδίο δράσης.