Δίπλα στη σκακιέρα
μιλήσαμε για τη ζωή
για τα λευκά και τα μαύρα
με τις διαδρομές
δίχως μονοπάτια φωτός
για να πορευτούμε
με την ηρεμία της χαράς
όταν γνωρίζουμε
την έννοια της μεταχαράς
κι όταν είδαμε
την ιταλική, την ισπανική
και την σικελική
μιλήσαμε και πάλι
για την τοποστρατηγική
και τη χρονοστρατηγική
των πιονιών και των κομματιών
αφού μέσα στη ζωή
βλέπουμε τα ίδια
και δεν ξέρουμε πάντα
να τα αντιμετωπίζουμε
γιατί δεν έχουμε
προετοιμαστεί
μέσω της διδασκαλίας
για να ζήσουμε
διαχρονικά.