Κάτω από την παχιά σκιά
ενός ρεμπέτικου καπέλου
πίναμε ζεστή ρετσίνα
για να θυμηθούμε
όλα τα παλιά που ζήσαμε
δίχως να ξεχάσουμε
καμιά λεπτομέρεια
γιατί είμαστε τσακάλια
που δεν φοβούνται
κανένα από τα σκυλιά
γιατί ζούμε
κάθε μέρα μας
σαν να ήταν
η τελευταία
αφού είμαστε
απαγορευμένοι
από την κοινωνία
και καταδικασμένοι
εις θάνατο
από τότε που γεννηθήκαμε
σε μια γειτονιά
που ζούσε
μέσα στα Αρχαία
ενός πολιτισμού
που δεν ξεχάσαμε.