Η φιλοσοφία του Σωκράτη
μπορεί να ερμηνευτεί
ως ένα παράδειγμα διαλόγου
που αξιοποιεί στο μέγιστο
τη θεωρία παιγνίων
μη μηδενικού αθροίσματος
ειδικά όταν εξετάζουμε
τα κείμενα τα μαθηματικά
όπως εκείνα που αφορούν
την τετραγωνική ρίζα του δύο
διότι πολύ απλά
δεν υπάρχει εγκέφαλος
που να είναι ανθρώπινος
και να μη σκέφτεται
μέσω των Μαθηματικών
κι από τότε που ζει
το αποδεικτικό στοιχείο
που δημιουργεί
τα θεωρήματα
αγγίξαμε μ’ αυτά
την τελειότητα
δίχως να σταματήσουμε
στο εμπόδιο της πληρότητας
αφού έχουμε ελευθερία.