Τα νέα δεδομένα που παρουσιάζονται στην κυπριακή ΑΟΖ αναδεικνύουν ότι ακόμα κι αν τα 13 θαλάσσια οικόπεδα είναι επίσημα ανεξάρτητα όσον αφορά στους διαγωνισμούς, υπάρχουν σχέσεις ισχυρές που τα μετατρέπουν συνολικά σε μια τοποστρατηγική σκακιέρα. Ήδη με το δεύτερο γύρο αδειοδότησης με τα 12 θαλάσσια οικόπεδα, είδαμε ότι το 2, 3 και 9 λειτούργησαν ως τριάδα και το 10 και 11 ως ζευγάρι. Καθώς δεν υπήρξαν υποψηφιότητες στα 1, 4 και 13, βλέπουμε και την τετράδα των 5, 6, 7, 8. Με τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν και τις εξελίξεις όσον αφορά τα σεισμικά, τις αναλύσεις αλλά και τη γεώτρηση στον Ονασαγόρα, καθώς περιμένουμε τα αποτελέσματα της γεώτρησης στην Αμαθούσα, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν και αόρατες κινήσεις πάνω σε αυτήν την σκακιέρα, όπου οι παίκτες προσπαθούν ανάλογα με τις γνώσεις που αποκτούν να περάσουν από θαλάσσια οικόπεδα σε άλλα μέσω του δεύτερου γύρου αδειοδότησης, αλλά και του ενδεχόμενου τρίτου που δίνει τη δυνατότητα να βρεθεί και μια ισορροπία όχι μόνο του τύπου Nash, αλλά και Pareto. Έτσι οι ορατές κινήσεις δεν καθορίζουν εξ ολοκλήρου τις πράξεις και πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις αόρατες για να κατανοήσουμε τις στρατηγικές συμπεριφορές των παικτών, έτσι ώστε οι δηλώσεις τους να μην φαίνονται περίεργες, ενώ είναι απλώς παράξενες λόγω στρατηγικού μείγματος. Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον δεδομένο ότι η κυπριακή ΑΟΖ αποτελεί ένα καταλυτικό στοιχείο για την Κύπρο, αφού χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε ούτε καν η σκακιέρα. Απλώς τώρα μπαίνουμε σοβαρά και βαθιά στη θεωρία παιγνίων και δεν εξετάζουμε απλώς ανεξάρτητα συμβόλαια.