– Πώς σε λένε;

– Αντώνη. Να σας πω κάτι; Η μητέρα μου μού λέει, πως τα πράγματα είναι μίζερα.

– Μην γονατίζεις, για να τα πούμε ρε Αντώνη. Δεν έχει δίκιο η μητέρα σου. Όμως, αν θέλεις να φτιάξεις την ΑΟΖ, περνάς μέσα από δυσκολίες, έτσι δεν είναι; Το θέμα είναι να ξέρεις, πού θέλεις να πας. Και να πας με στρατηγική, να πας με τον Χρόνο και χωρίς να σταματάς ούτε στιγμή μέχρι να τελειώσεις την αποστολή. Και τώρα έχουμε σχεδόν φτάσει την Ελλάδα εκεί πού είναι το πρέπον. Να ξαναγίνει ένα ξακουστό, ένα σπουδαίο και ένα ιστορικό έθνος για σένα, για όλους τους μικρούς ανθρώπους. Για να μην γίνουν ποτέ οι μιζέριες του παρόντος που λέει η μητέρα σου και δικές σου μιζέριες στο μέλλον. Οπότε μην ανησυχείς, συνέχισε να προετοιμάζεσαι κι εμείς θα συνεχίσουμε το έργο. Γιατί για να παίξει σκάκι ένα έθνος, όπως και μια ομάδα, πρέπει να έχει σκακιέρα. Κι εμείς του τη φτιάχνουμε τη σκακιέρα, απέραντη. Αυτή είναι η αλήθεια. Πες το στη μητέρα σου.