Η Χρυσόθεμις τρέχει, γεμάτη χαρά, προς την Ηλέκτρα που είναι συντετριμμένη, στην δεξιά γωνία της σκηνής.

Χρυσόθεμις, χαρούμενη.
Ηλέκτρα! Ηλέκτρα! Η Ηλέκτρα φεύγει. Ηλέκτρα, ξαναγύρισα!

Ηλέκτρα
Κι εγώ, έφυγα για πάντα…

Χρυσόθεμις
Ηλέκτρα, όλα τ’ αψήφησα για χάρη σου!

Ηλέκτρα
Είν’ ανώφελο τώρα…

Χρυσόθεμις
Δεν σε καταλαβαίνω. Ποιος παράξενος πόνος μπόρεσε να σε μεταμορφώσει έτσι;

Ηλέκτρα
Θεωρούσα πως η μοίρα ήταν ανελέητη, τώρα ξέρω πως είναι απάνθρωπη…

Χρυσόθεμις
Εσύ το λες αυτό; Εσύ, η πάντοτε δίκαιη, η ποτέ απελπισμένη ακόμη και μέσα στην πιο μεγάλη συμφορά…

Ηλέκτρα
Η μοίρα είναι ένας μαχητής τρομερός! Μετράει πρώτα την αντοχή μας, έπειτα κομματιάζει όλες μας τις ελπίδες μία-μία, μετά μας αφήνει να ελπίζουμε σε μία νίκη πιθανή και στο τέλος, την πιο απρόσμενη στιγμή, δίνει τη χαριστική βολή.

Χρυσόθεμις
Η γλώσσα σου είναι ασαφής. Αυτό που είδα εγώ είναι σαφές. Ηλέκτρα, άσε τ’ αυτιά σου ν’ ακούσουν αυτό που είδαν τα μάτια μου.

Ηλέκτρα
Τίποτε πια δεν έχει καμία σημασία. Πράξε όπως σου αρέσει.

Χρυσόθεμις
Είπα στο παλάτι πως είχα εκπληρώσει το καθήκον μου κι εκείνη, ικανοποιημένη από μένα, στη συνέχεια με άφησε ελεύθερη. Έπειτα όπως είχαμε συμφωνήσει, μόλις έδυσε ο Ήλιος, πήρα πάλι το μονοπάτι για τον τάφο του πατέρα μας, προσέχοντας τον παραμικρό θόρυβο. Άφησα στ’ αριστερά μου τον Κύκλο και συνάντησα τον φύλακα της πύλης των δύο λεόντων. Για μια στιγμή νόμισα πως οι άντρες τού Αιγίσθου δεν θα μ’ άφηναν να φύγω μα ο επικεφαλής τους, βλέποντας τις προσφορές, μου έδειξε έλεος.

Ηλέκτρα
Παράξενο…

Χρυσόθεμις
Παράξενο ή όχι, μια φορά έξω από τον περίβολο, γρήγορα ξαναβρέθηκα μπροστά στον πατρικό τάφο. Εδώ, ένα περίεργο πράγμα μου προκάλεσε έκπληξη…

Ηλέκτρα
Τίποτε πια δεν μου προκαλεί έκπληξη από δω και πέρα.

Χρυσόθεμις
Κι όμως αυτά τα ίχνη βημάτων, αν τά ’βλεπες, πρέπει να είχαν πάει εκεί.

Ηλέκτρα
Ίχνη βημάτων;

Χρυσόθεμις
Ήταν ολοφάνερα ίχνη δύο πολεμιστών, βαθιά και με απόσταση. Μα αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι: μόνον ο ένας απ’ αυτούς είχε μπει κάτω από τον μεγάλο θόλο, ο άλλος παρέμεινε επί τόπου σαν για να επιτηρεί την είσοδο· κι εκείνος που εισχώρησε στον τάφο είχε ένα βήμα που μου θύμισε το δικό σου!

Ηλέκτρα, εκνευρισμένη.
Παραληρείς, φτωχή μου αδερφή!

Χρυσόθεμις
Άσε με να τελειώσω και θα δεις. Χρόνος. Μπαίνοντας, πόση ήταν η έκπληξή μου καθώς αντιλήφθηκα δύο ρυάκια από γάλα και άνθη τοποθετημένα σε στεφάνι ακριβώς μπροστά στην ιερή πόρτα.

Ηλέκτρα, παραξενεμένη.
Ποιος λοιπόν θα μπορούσε ν’ αφήσει τις προσφορές αυτές;

Χρυσόθεμις
Κι ακόμη δεν τα ξέρεις όλα! Στην κεφαλή του μνημείου, είδα μια μπούκλα μαλλιών που μόλις είχαν κοπεί! Μονομιάς η ψυχή μου φωτίστηκε! Ο ουρανός μάς έστειλε τον Ορέστη!

Ηλέκτρα
Δεν ξέρεις πια τι λες, Χρυσόθεμις. Σιωπή. Ο Ορέστης είναι νεκρός!

Χρυσόθεμις
Πώς μπορείς να το πιστεύεις αυτό; Η απόγνωση σε τυφλώνει; Ο Ορέστης είναι ζωντανός και βρίσκεται στις Μυκήνες.

Ηλέκτρα
Είσαι πολύ ευκολόπιστη, Χρυσόθεμις. Δεν ξέρω ποιος τα επινόησε όλ’ αυτά που είδες, μα δεν έχει σημασία. Ο Ορέστης, ο φτωχός μας ο Ορέστης είναι νεκρός. Χρόνος. Μου φέρνεις θλίψη, άμοιρη.

Χρυσόθεμις
Άμοιρη, λες; Ξέρεις εσύ κάτι που εγώ δεν ξέρω;

Ηλέκτρα
Δυστυχώς, ναι! Δύο άντρες που ήρθαν από τη Φωκίδα ανήγγειλαν τον θάνατο του Ορέστη.

Χρυσόθεμις, ενώ πέφτει στην αγκαλιά της Ηλέκτρας και σφίγγοντάς την.
Χαθήκαμε!

Ηλέκτρα
Η φριχτή αλήθεια αποτέλειωσε την έσχατη ελπίδα μας. Κοιτώντας τη Χρυσοθέμιδα μέσα στα μάτια. Χρειάστηκε μόνον ένα δάκρυ για ν’ αλλάξει το πρόσωπό σου. Αδερφή μου, δεν είσαι συνηθισμένη να υποφέρεις…

Χρυσόθεμις
Είν’ αλήθεια. Η συμφορά τούτη είναι πάρα πολύ βαριά για τους ώμους μου. Για τους ανθρώπους, να πεθαίνουν είναι μέσα στη φύση των πραγμάτων, μα να πεθαίνει ο Ορέστης, είναι σαν να δολοφονείται ένα παιδί…

Ηλέκτρα
Το παιδί αυτό ήταν ένοχο εξ ύπαρξης ! Πώς να φανταστεί κανείς πιο άδικη κατηγορία…

Χρυσόθεμις, ενώ ανορθώνεται.
Δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω στ’ αλήθεια. Πώς πέθανε;

Ηλέκτρα
Η μοίρα αποφάσισε να τον χτυπήσει σε μια αρματοδρομία εν πλήρει δόξη.

Χρυσόθεμις
Μια στιγμή πριν, ήμουν ακόμη πεπεισμένη πως αυτό που είδα στον πατρικό τάφο ήταν μια επιβεβαίωση του ονείρου της μάνας μας.

Ηλέκτρα
Ποιο όνειρο της Κλυταιμνήστρας;

Χρυσόθεμις
Ένα όνειρο ακόμη πιο τρομακτικό από το προηγούμενο! Και η βλάσφημη γυναίκα δεν ξέρει πια τι να κάνει.

Ηλέκτρα
Νά ’ταν η Νέμεσις με τα άπειρα πόδια και χέρια ή νά ’ταν η Δίκη με τον ζυγό της τής τιμωρίας, που γεμίζει με τρόμο και φρίκη τη νύχτα της.

Χρυσόθεμις
Δεν το ξέρω. Είναι πεπεισμένη πως ένας θεός πολύ πιο ισχυρός από τις Ερινύες την θέλει και πως διασχίζει τον κόσμο των ονείρων για να την τρομάξει.

Ηλέκτρα
Σκέφτηκε, λοιπόν, πως οι βρώμικες σπονδές θα την έσωζαν. Ο οίνος δεν μπορεί να ξεπλένει το αίμα. Κι οι θεοί δεν είναι αφελείς. Χρόνος. Μα το όνειρο, μπορείς να μου το διηγηθείς;

Χρυσόθεμις
Το όνειρο με το φίδι;

Ηλέκτρα
Φίδι είπες; Τότε είναι ο ίδιος ο θεός Απόλλων που στοιχειώνει τον ύπνο της.

Χρυσόθεμις
Μου είπε πως μέσα στον εφιάλτη της γεννούσε ένα φίδι και το προστάτευε μέσα στα σπάργανά του σαν παιδί.

Ηλέκτρα
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, πώς να μην συλλογιέσαι τον Ορέστη.

Χρυσόθεμις
Κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα. Χρόνος. Και το νεογέννητο τέρας βύζαινε στην αγκαλιά που εκείνη του πρόσφερε.

Ηλέκτρα
Δίχως αυτό να την πληγώνει;

Χρυσόθεμις
Ανάμικτο με γάλα, από τους κόλπους της κυλούσε αίμα!

Ηλέκτρα
Σπέρνεις την αμφιβολία στο μυαλό μου. Δεν μπορεί να είναι ανώδυνα όλα τούτα τα σημάδια.

Χρυσόθεμις
Δεν ξέρω κι εγώ τι να πιστέψω.

Ηλέκτρα
Η ικεσία μας, πάνω στον τάφο του πατέρα, δεν θά ’ναι μάταιη.

Χρυσόθεμις
Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια;

Ηλέκτρα
Ίσως το τέλος των δεινών μας! Σιωπή. Είν’ αλήθεια πως δεν τα καταλαβαίνουμε όλα, ωστόσο προαισθάνομαι πως οι ευχές μας θα εξυψωθούν εις πείσμα αυτού του νέου μαρτυρίου. Σού το λέω, Χρυσόθεμη, ο θάνατος ο ίδιος δεν θα μπορέσει να σταματήσει τον Ορέστη!

Σκοτάδι.