Όσο και να φυσάει ο άνεμος
τα δέντρα δεν φεύγουν,
ανήκουν στη γη του πόνου,
εκεί που γεννήθηκε το έργο
και τα πάθη.
Οι ελιές δακρύζουν
κάθε χρόνο
όταν θυμούνται το πέρασμά του.