Στην αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ στον τομέα των υδρογονανθράκων, η πατρίδα μας δεν έχει να επενδύσει απολύτως τίποτα όσον αφορά στα οικονομικά. Η Ελλάδα έχει απλώς τα θαλάσσια οικόπεδα που είναι πλέον επίσημα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κατά συνέπεια αναγνωρισμένα από τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι αν η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει οικονομικά στην ΑΟΖ, αλλά να επενδύσουν οι πετρελαϊκές εταιρείες, γιατί αυτές θα βάλουν όλα τα έξοδα της εξόρυξης. Δεν έχουμε λοιπόν ν’ αναρωτηθούμε αν αξίζει η ΑΟΖ επενδυτικά, διότι είναι εντελώς άσχετο. Η ελληνική ΑΟΖ αξίζει από μόνη της, διότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Μεσογείου, διότι τετραπλασιάζει την Ελλάδα με τα κυριαρχικά της δικαιώματα κι έχει τουλάχιστον είκοσι κοιτάσματα – στόχους, όπως το αποδεικνύει η ύπαρξη των είκοσι θαλάσσιων οικοπέδων. Ο ρόλος της Ελλάδας εδώ είναι καθαρά στρατηγικός και αφορά τις επαφές, τις σχέσεις, τις αξιολογήσεις και τις συμφωνίες με τις υποψήφιες εταιρείες. Η Ελλάδα δεν βάζει ούτε ένα ευρώ σε αυτήν την επένδυση. Όλα γίνονται από τις εταιρείες και αν δεν αποδείξουν ότι τα κοιτάσματα είναι εμπορεύσιμα, φεύγουν από το θαλάσσιο οικόπεδο, αφού έχουν πληρώσει την υποψηφιότητά τους στον διαγωνισμό αδειοδότησης, τα έξοδα των πολλαπλών γεωτρήσεων. Και όλα αυτά γίνονται επειδή είχαν αγοράσει τους σεισμικούς μας χάρτες. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι με την ελληνική ΑΟΖ δεν είμαστε μπροστά σ’ ένα τεχνικό δίλημμα. Τα πράγματα είναι απλά. Η Ελλάδα έχει μια τεράστια ΑΟΖ και πρέπει να την νομιμοποιήσει επίσημα με τη θέσπιση και τις οριοθετήσεις, για να την αξιοποιήσει στρατηγικά. Αλλά η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι κοστοβόρα, αντιθέτως φέρνει απολαβές δίχως οικονομικές επενδύσεις, αυτή είναι η θεαματική ιδέα της επινόησής της. Ας γίνει κατανοητό σε όλους, για να συνεχίσουμε το μέλλον μας.