Η πολλαπλή ουσία
του δάσους χωρίς δέντρα
είχε ξεχειλίσει
πάνω στο σώμα σου
γιατί είχες γίνει
ένα με τον Χρόνο
από τότε που θέλησες
να είσαι μαζί του
όπου και να ήταν
και κάθε κορμός
ήταν ο ίδιος
γιατί το μελάνι
που έγραφε
χρόνια την ιστορία
ήταν αυτή η ουσία
όπως τα φύλλα
των βιβλίων σου
ήταν το ξύλο
που άλλαξε
για να γίνει
το απαλό χαρτί
που τόσο αγαπάς
όταν το πιάνεις
και μυρίζεις
το άρωμά του.