Σχεδόν ένας αιώνας είχε περάσει
από τα τρομερά γεγονότα
ωστόσο, προς μεγάλη του έκπληξή,
ήταν ακόμη σε θέση να κλαίει
όταν ανακαλούσε την οδυνηρή ανάμνηση
από την μοναδική ύπαρξη της παιδικής του ηλικίας,
αυτή που συνέχιζε να φωνάζει μαμά
παρά τις ρυτίδες του και γκρίζα μαλλιά του.
Οι δήμιοι της μητέρας του δεν κατάφεραν τίποτα
Ο επιζών της γενοκτονίας είχε παραμείνει Αρμένης.