Μέσα στο ποτήρι
είδες ένα αρμανιάκ
κατάλευκο
και σε ξάφνιασε
εξέτασες τα δάκρυα
κι έτρεχαν αργά
με το βάρος
της βαρύτητας
ύστερα μύρισες
τα αρώματα του
κι αναγνώρισες
τις λευκές νύχτες
κι έσπασε η μύτη σου
αλλά δεν ήταν
τίποτα σε σχέση
με τη γεύση
διότι δεν ήταν
μόνο δεκαετίες
που ήπιες
από την παλαίωση
αλλά χίλια χρόνια
Ιπποσύνης.