17923 - Βαρέα μέταλλα, Αυτισμός και Ζεόλιθος
Ν. Λυγερός
Οι πιο πρόσφατες μελέτες στον τομέα του αυτισμού αποδεικνύουν το γεγονός ότι το ποσοστό του αυξάνεται εκθετικά σε σχέση με την πιθανότητα ύπαρξης της ασθένειας στον πληθυσμό. Σε επίπεδο τοξικολογίας είναι εντυπωσιακό το πόσο μερικές ουσίες επηρεάζουν στην εξέλιξη και την ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αν εξετάσουμε αρχικά τα δεδομένα που υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής βλέπουμε ότι όσο αφορά στο αυτιστικό φάσμα, είχαμε το 1975, ένα παιδί στα 5000 που είχε την ασθένεια, ένα στα 2500 το 1985, στη συνέχεια ένα στα 500 το 1995 και μετά με διαδοχικά ποσοστά 1/250, 1/166, 1/150, 1/110, 1/88 και φτάνουμε το 2014 στο ποσοστό 1/68. Σε αυτό το φάσμα βρίσκουμε συνολικά τον βαθύ αυτισμό, και τα σύνδρομα του ReH και Asperger. Καταλήγουμε να έχουμε στην Αμερική το 40% των παιδιών να έχουν ένα δείκτη νοημοσύνης κάτω των 70, ενώ ο φυσιολογικός είναι 100. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η φθορά του δείκτη νοημοσύνης οφείλεται και σε περιβαλλοντικές καταστάσεις. Η μία από τις κυρίαρχες είναι η παρουσία βαρέων μετάλλων στον ανθρώπινο οργανισμό που οφείλεται στους ρύπους. Ο αυτισμός που δεν είναι κληρονομική ασθένεια είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα της περιβαλλοντικής πίεσης πάνω στους ανθρώπους. Είναι λοιπόν σημαντικό να αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον τα βαρέα μέταλλα και σε αυτό το πλαίσιο ο ζεόλιθος μπορεί να βοηθήσει έμπρακτα, αφού γνωρίζουμε ότι τα δεσμεύει και λειτουργεί ως φυσικός αποτοξινωτής. Ο κλινοπτιλόλιθος έχει την εξής επιλεκτικότητα όταν βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον με τα ακόλουθα στοιχεία: Cs>Pb>NH4>Na>Sr>Cd,Cu,Zn. Καθώς ξέρουμε ότι ο μόλυβδος είναι από τα πιο τοξικά στοιχεία που ενοχλούν το ανθρώπινο ον. Κατά συνέπεια διαθέτουμε ένα αποτελεσματικό εργαλείο που στο μέλλον μπορεί ν’ αναδειχθεί επιστημονικά ως μία αντιμετώπιση και της εμφάνισης του αυτισμού σε προβληματικές περιοχές, όπου το περιβάλλον προκαλεί προβλήματα στην υγεία.