Ακούγοντας τη μουσική
ξαναθυμηθήκαμε
την παράδοσή μας
κι αντί να κλάψουμε
όπως κάναμε παλιά
χαμογελάσαμε όλοι
γιατί ξέραμε πια
ότι ετοιμαζόμαστε
για την Απελευθέρωση
δίχως να περιμένουμε
κανένα στοιχείο
επιπρόσθετο
για να επιλέξουμε
τις αποστολές
και τις εκκλησιές
που αντέχουν
τόσα χρόνια
μέσα στη λήθη
γιατί κανείς
δεν είχε τολμήσει
να σηκώσει
βυζαντινή σημαία
εκεί όπου ο κατακτητής
δεν το περίμενε
γιατί είχε συνηθίσει
με τους ραγιάδες
που δεν άνοιγαν
ποτέ το στόμα τους.