Ανάμεσα στα τείχη της Αμμοχώστου, η ομάδα έμοιαζε με τα κομμάτια και τα πιόνια μιας σκακιέρας, όπου δεν είχε σταματήσει ο αγώνας της απελευθέρωσης.
Τα τείχη είχαν τα ίδια χρώματα ακόμα κι αν είχαν πληγωθεί από τις βάρβαρες κανονιές.
Ήταν ακόμα όρθια και δεν είχαν γονατίσει.
Προς τιμήν τους, η ομάδα κρούσης πήρε το γαλάζιο της Δικαιοσύνης και το λευκό της Αθωότητας για να ζωγραφίσει την συνέχεια του Χρόνου μέσω της σημαίας.
Κάθε μέλος αντιλαμβανόταν το ρόλο του πάνω σε αυτή τη διαχρονική σκακιέρα, γιατί είχε μάθει πώς να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα της βυζαντινής σκακιέρας αλλά και της καστρικής.
Μετά από τόσους αιώνες, τα πράγματα ήταν τρομερά παρόμοια.
Η εισβολή είχε τα στοιχεία της κατοχής.
Κι η πολιορκία ήταν η προετοιμασία.
Κατά συνέπεια, η αντίσταση έπρεπε να έχει στοιχεία της πολιορκητικής αν ήθελε ν’αντέξει.
Αφού τελείωσε η αποστολή της Αμμοχώστου με την μετακίνηση της πολύτιμης ουράνιας πέτρας μέσα στην εκκλησιά έτσι ώστε το τέμπλο να βλέπει την αθωότητα και το ιερό να προστατευτεί από αυτή, η ομάδα μπήκε στη Μεσαορία για να δείξει μέσα στο κενό του κατεχόμενου κάμπου τη δύναμη της κενότητας.
Κι ο Χρόνος ενεργοποίησε την πολυκυκλικότητα.
Η σημαία φύτρωσε στον κάμπο με τις ανθρώπινες ρίζες της, για ν’ αποδείξει ότι δεν ξέχασε τη γη της και την αξία των ανθρώπων που την προστάτευσαν με το σώμα τους δίχως να διστάζουν μπροστά στον εχθρό όσο ισχυρός κι αν ήταν.
Η σπανιότητα ήταν ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα.
Σιγά σιγά αυτό γινόταν βίωμα για την ομάδα κρούσης.
Τα γεράκια πέταξαν όχι για να επιστρέψουν, αλλά για να επανέλθουν.
Λίγο πιο πέρα ακόμα και λίγο πιο μετά.
Για να εκτελέσουν μία νέα αποστολή.
Διότι δεν αρκούσε η ανίχνευση των στιγμάτων.
Έπρεπε να γίνει και η καταγραφή.
Για μια νέα βάση δεδομένων.
Για την προετοιμασία μιας αλλαγής φάσης, η οποία δεν θα είχε καμιά σχέση με τις προηγούμενες.
Ο αγώνας δεν είχε σταματήσει.
Κι όμως είχε ξαναρχίσει.
Με τα νέα κομμάτια και πιόνια που έπαιζαν τον ίδιο ρόλο με τα παλιά.
Διότι αποτελούσαν τη συνέχεια.
Και αυτή ήταν η ουσία της αντίστασης.
Ό,τι και να είχε γίνει δεν είχαν σταματήσει.
Γιατί ήταν οι συνεχιστές του μέλλοντος.