Το κερί της Ανθρωπότητας
άναψε με την ελιά
μόνο που δεν ήταν
μόνο ένα
αλλά πολλά
διαφορετικά
και μαζί
που με το φως
ενώθηκαν
για να υποστηρίξουν
την οντότητά τους
ως ολότητα
πέρα της πολλαπλότητας
για να υπάρξει
ο δεσμός
ο διαχρονικός
μέσα στο ίδιο κερί
του Χρόνου
που έχυσε
τις στάλες
σαν δάκρυα
στιγμής
για τον ωκεανό.