Πάνω στην κάμψη του ξύλου,
του λυγισμένου θανάτου,
είδα να φυτρώνουν και πάλι
οι σκέψεις της φύσης
και της ανθρωπιάς.
Ήταν τόσο μικρές
που θέλησα να τις προστατεύσω
κι έπεσα κάτω από το δέντρο
για να σηκώσω το βάρος της μνήμης του.