Ο πύργος ήταν ψηλός κι επέτρεπε μια πανοραμική άποψη. Γι’ αυτό το λόγο αποτελούσε ένα στόχο από μόνος του. Είχε επίσης την ικανότητα να αντιστέκεται στον άνεμο, όταν αυτός μετατρεπόταν σε θύελλα. Αυτές ήταν τουλάχιστον οι προδιαγραφές του από τότε που είχε υψωθεί στο τοπίο του Sydney. Έτσι όλοι πίστευαν ότι είχε δημιουργηθεί ως επίτευγμα της εποχής, ενώ ήταν ο πρώτος συνδετικός κρίκος από την όλη δομή που παρέμενε αόρατη στους περισσότερους. Σκέφτηκε ότι ήταν απίστευτο που η πλειοψηφία θεωρούσε ότι δεν είχε άλλο νόημα εκτός από την ύπαρξή του στον ουρανό. Και δεν έβλεπαν ότι ήταν η πρώτη επαφή με απέραντο γαλάζιο και την ελευθερία του ορίζοντα. Το ύψος του, μερικές εκατοντάδες μέτρα επαρκούσε για να εκτελέσει την αποστολή του. Εξέτασε το πλέγμα των καλωδίων και του θύμισε τις δομές της πολλαπλότητας, όταν τις εξηγούσε στο παλιό αμφιθέατρο. Λειτουργούσε ως πηγή συμμετρίας πέρα από την ουτοπία της κοινωνίας. Κι ήταν ο βέλτιστος τρόπος απόκρυψης με τη διάσημη μεθοδολογία της επιστολής που όλοι κοίταζαν, αλλά κανείς δεν έβλεπε εκτός από τον αποστολέα και τον παραλήπτη. Ήταν όντως δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο πύργος άνηκε σε μία αόρατη σκακιέρα πάνω στην πόλη του Sydney. Κι όμως, παντού υπήρχαν ενδείξεις γι’ αυτούς που έβλεπαν με τον εγκέφαλό τους. Έτσι στην πραγματικότητα ο πύργος είχε έρθει να συμπληρώσει ένα σχέδιο που είχε αρχίσει από την κατασκευή της γέφυρας, αλλά έπρεπε να ήταν κάποιος σκακιστής για να συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για την κίνηση του ίππου, αφού ήταν το μοναδικό κομμάτι ικανό να προσπεράσει τα εμπόδια. Αυτή η σκέψη τον είχε απασχολήσει πριν φτάσει στην πόλη, αλλά τώρα ήταν απόλυτα κατανοητό το αρχικό σχέδιο, τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση έδινε σε πρώτη ανάλυση όσο το πρόβλημα άνηκε σ’ ένα περιβάλλον με δύο διαστάσεις. Μόνο που τώρα άρχιζε η μετέωρη πορεία.