Η γριά κυρία ήταν πολύ φτωχή
Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να της αντισταθεί
Ούτε η ίδια η ατυχία.
Έτσι έψηνε για πολύ ώρα
Τον πολύτιμο μούστο του σταφυλιού
Μετά αφού είχε προσθέσει τα βατόμουρα
Για να μας ετοιμάσει τη μοναδική της μαρμελάδα
προσεκτικά βγαλμένη από το σταφύλι.
Ήμασταν τα παιδιά της ανάγκης
Μα εκείνη ήταν η μόνη που το ήξερε
Γιατί είχε βουτήξει την παιδική μας ηλικία
Μέσα σε ό,τι πιο γλυκό είχε.