Ο βασιλιάς ήλιος καλέστηκε να παρέμβει διακριτικά.
Διπλό νοητικό σχήμα.
Σαράντα δύο καράβια.
Έξι χιλιάδες άντρες.
Σε δύο φάσεις.
Μια βασιλική!
Μια θρησκευτική!
Για να μη φανεί το τέχνασμα.
Η επίθεση έγινε τον Ιούνιο του σωτήριου έτους 1669.
Πρώτη έξοδος στις εικοσιπέντε.
Χωρίς προετοιμασία και συντονισμό.
Ήταν λάθος χρονοστρατηγικό.
Θεώρησαν ότι μπορούσαν να κυριαρχήσουν.
Όμως δεν περίμεναν την αντεπίθεση.
Σημασία δεν έχει η επίθεση.
Πρέπει να κρατήσεις αυτό που κατακτάς αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα.
Και δεν άντεξαν την αντεπίθεση της βαρβαρότητας.
Ήταν προβλέψιμο.
Πέθαναν οχτακόσιοι άντρες.
Το ίδιο και ο Δούκας.
Κι όμως έγινε και δεύτερη προσπάθεια.
Το πρόβλημα ήταν όμως το ίδιο.
Η ανάλυση είχε λανθασμένα στοιχεία.
Εξαρχής.
Η νέα έξοδος έγινε τον Ιούλιο με την υποστήριξη ενός έντονου βομβαρδισμού.
Μάταια.
Αυτό προκάλεσε τριβές εντός της συμμαχίας.
Ο θάνατος και οι επιδημίες αποτέλειωσαν και τους πιο ισχυρούς δεσμούς.
Δεν υπήρχε στρατηγικό μείγμα.
Ο καθένας προσπαθούσε το καλύτερο που μπορούσε.
Αλλά μόνο ο συντονισμός μπορούσε να νικήσει τη βαρβαρότητα.
Η πληγή ήταν μεγάλη.
Και δεν μπορούσε να κλείσει.
Ο γαλλικός στόλος και οι σύμμαχοι έφυγαν στις 21 Αυγούστου.
Όμως ο Morosini και ο Δάσκαλος δεν εγκατέλειψαν την Κρήτη, διότι ήξεραν ότι άρχιζαν τα πιο σκούρα.