Όταν βλέπετε τον Χριστό να κάνει ένα θαύμα, λέτε είναι ο Χριστός. Όταν τον βλέπετε να μιλάει στους μαθητές του, λέτε είναι ο Δάσκαλος. Όταν τον βλέπετε να μιλάει στους φαρισαίους και στους γραμματείς, λέτε είναι ο διανοούμενος. Είναι πάντα ο ίδιος όμως. Και άμα το κοιτάξετε ορθολογικά θα δείτε ότι, όπως και ο Σωκράτης, απαντάει πάντα λέγοντας τα ίδια με τον ίδιο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μας δείχνει το παράδειγμα ότι αυτός που είναι πραγματικά σωστός και έχει κάποια αξία, δεν την έχει κάπου-κάπου. Αυτό είναι μια δυσκολία. Και στο θέμα της βοήθειας, βοηθάμε πιο εύκολα κάποιον που μας αρέσει και βοηθάμε πιο δύσκολα κάποιον που δεν μας αρέσει, ακόμα και φατσικώς. Μετά υπάρχει μια δυσκολία γιατί, ας πούμε παίρνετε θύματα γενοκτονίας, παίρνετε το θύμα που σας αγγίζει λιγότερο και λέτε στον άνθρωπο, από σήμερα θα είσαι αυτός, που από σήμερα θα προωθείς την αναγνώριση της γενοκτονίας, αυτού του θύματος.