Με τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας δεν υπάρχει περίπτωση αθώωσης. Διότι αυτό σημαίνει ότι δεν θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε συνθήκη που να δικαιολογεί αυτήν την πράξη. Αυτό είναι τεράστιο θέμα σαν διαφορά. Πολύ συχνά οι άνθρωποι όταν ακούν «έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας» δίνουν μεγάλη σημασία στην λέξη έγκλημα, ενώ το πιο σημαντικό είναι κατά της Ανθρωπότητας. Ξέρετε, αν κάποιος σας κατηγορήσει για έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, πρέπει να έχετε κάνει πολλά πράγματα, πολλά όμως. Και είναι όντως δυσβάσταχτο, γιατί ειδικά αν έχει αποφασιστεί με έναν ορθολογικό τρόπο, δηλαδή μετά από ένα δικαστήριο και δεν είναι μέσα στην ορμή της πράξης κλπ., τότε καταλαβαίνετε ότι όντως υπάρχει μια αντικειμενική πράξη. Εδώ, λοιπόν, αυτό που θέλουμε να σημειώσουμε είναι το εξής. H μνήμη που είναι τόσο σημαντική και η αλήθεια είναι αυτές που θα γίνουν ο στόχος της βαρβαρότητας. Δηλαδή θα προσπαθήσουν να αλλοιώσουν την αλήθεια, αλλά να πούνε ότι μερικά πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως παρουσιάζονται. Θα αρχίσουν έτσι. Μετά λένε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά, μετά λένε τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση. Και μετά στο επόμενο στάδιο, τα πράγματα είναι όπως λέμε εμείς. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί τότε καταλαβαίνετε ότι ο στόχος δεν είναι μόνο και μόνο το έγκλημα κατά των ανθρώπων που ζουν. Είναι ότι σκοπεύουν και στους επόμενους. Φοβούνται τους επόμενους. Φοβούνται ότι μπορεί και οι επόμενοι να εκδικηθούν για αυτό που έγινε. Άρα προσπαθούν να μην υπάρχει ούτε ένας επόμενος. Άμα, λοιπόν, σας πει κάποιος ότι ο στόχος της γενοκτονίας είναι να γενοκτονηθούν οι επόμενοι, μπορεί να σας ξαφνιάσει για πρώτη φορά, αλλά να ξέρετε ότι αυτός είναι ο στόχος. Γιατί άμα μπορούσαν να απενεργοποιήσουν τους τωρινούς για να μην υπάρχουν επόμενοι, ας πούμε ότι είσαστε σίγουροι ότι αυτοί που βλέπετε κανένας ποτέ δεν θα έχει κανένα παιδί, θα δείτε ότι δεν θα υπάρχει γενοκτονία.