Το μέλλον των παιδιών είμαστε εμείς. Και τα παιδιά είναι το παρελθόν μας. Το πρόβλημά μας είναι ότι το παρελθόν μας είναι μετά. Αυτό σημαίνει ότι άμα το μέλλον των παιδιών μας είμαστε εμείς, για να έχουν καλό μέλλον πρέπει να είμαστε καλοί. Τότε μπαίνουμε σε μια διαδικασία που λέγεται αξιολογία. Δηλαδή, ο τομέας της φιλοσοφίας που ασχολείται με τις αξίες και όχι η αξιολόγηση που ασχολείται με ό,τι να’ ναι. Η αξιολογία είναι μόνο οι αξίες. Άρα πώς μπορείς να είσαι άξιος. Τα παιδιά επιλέγουν πολύ γρήγορα ειδικά σε πολύ μικρή ηλικία και σχετίζονται άμεσα με την Ανθρωπότητα. Σιγά-σιγά εμείς τα κοινωνικοποιούμε άρα τα βγάζουμε από την Ανθρωπότητα, που θα πήγαιναν κανονικά, τα βάζουμε στην κοινωνία, πρέπει να τα εντάξουμε στην κοινωνία και πρέπει να μοιάζουν με όλα τα άλλα. Και μετά σιγά-σιγά, όταν μεγαλώνουν καταφέρνουν μετά από προσωπική προσπάθεια να ξαναμπούν στην Ανθρωπότητα και έτσι τα καθυστερούμε.