Υπάρχει το θεώρημα ότι μια πολλαπλότητα καθορίζεται από τις ιδιομορφίες της. Στην πραγματικότητα, για να την μετατρέψουμε σε μια πιο κατανοητή έννοια, είναι ότι μια ομάδα καθορίζεται από τα ακραία στοιχεία της. Ή πιο απλά, μια δομή καθορίζεται από τα ακριτικά στοιχεία, αυτά που είναι στις άκρες. Γιατί όταν είσαι στην άκρη, ανήκεις σε μια δομή. Λίγο πιο πέρα από την άκρη δεν υπάρχει δομή. Άρα οι άκρες είναι τα όρια και τα όρια μάς επιτρέπουν να καθορίσουμε πού είμαστε. Ο Ελληνισμός δεν είναι του κέντρου, είναι των άκρων. Δηλαδή κάθε φορά ο Ελληνισμός είναι οι άγονες γραμμές, είναι τα νησιά που είναι στην άκρη του κόσμου. Κι όμως ο Ελληνισμός στηρίχτηκε πάνω σε αυτά για να βάλει τα θεμελιακά του στοιχεία. Για παράδειγμα: όταν κοιτάζετε ένα σπίτι, το πιο σημαντικό που βλέπετε είναι οι τοίχοι. Ενώ στην πραγματικότητα φτιάχνουμε τα σπίτια από τις γωνίες. Αν κοιτάξετε ένα πέτρινο σπίτι, τότε θα δείτε ότι υπάρχει κάτι το πολύ σημαντικό, τα γωνιακά στοιχεία είναι τα πιο σκληρά από όλα. Οι τοίχοι είναι απλώς γέμισμα. Άμα κοιτάξουμε τα ακριτικά στοιχεία, τότε καταλαβαίνουμε τα όριά μας και τότε καταλαβαίνουμε τι είναι το είναι μας. Ένα από τα ακριτικά στοιχεία της ζωής είναι ο θάνατος. Αν όμως συνειδητοποιήσουμε ότι ο θάνατος είναι στην αρχή και αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε επί της ουσίας τι είναι η ζωή. Γιατί άμα δεν καταλαβαίνουμε τι είναι ο θάνατος, νομίζουμε ότι είμαστε αθάνατοι και νομίζουμε ότι όλα αυτά που μπορούμε να κάνουμε, θα τα κάναμε και την επόμενη μέρα. Μπορεί την επόμενη μέρα να μην είμαστε πια εδώ. Η μεγάλη διαφορά με τους ανθρώπους και τα άτομα είναι η εξής: τα άτομα κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν αρκεί να το θέλει η κοινωνία. Οι άνθρωποι κάνουν ό,τι θέλουν. Γιατί τα ‘θέλω’ τους προέρχονται από την Ανθρωπότητα. Και το άλλο που είναι χαρακτηριστικό είναι ότι όταν είσαι πραγματικά άνθρωπος και συνάνθρωπος, μπορεί κάθε μέρα να είναι η τελευταία σου. Άρα λες, τι κάνω την τελευταία μέρα. Στην θεωρία παιγνίων, όταν έχουμε μια παρτίδα και κοιτάζουμε πώς είναι η συμπεριφορά των παικτών, πολύ συχνά αναλύουμε τις πολλαπλές παρτίδες από την τελική. Και κάνουμε την ανάλυση ανάστροφα. Αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε από το μέλλον, που στην ουσία είναι ο θάνατος, πώς θα παίξουμε στην ζωή που είναι το παρελθόν. Είναι σπάνιο να έχουμε ανθρώπους που συνειδητοποιούν ότι η ζωή είναι το παρελθόν του θανάτου. Άρα το θέμα είναι ότι, όταν βλέπουμε το μέλλον, το πιο μακρινό θα είναι ο θάνατος από το φυσικό μέλλον. Άρα όταν το συνειδητοποιήσετε αυτό, θα δείτε ότι αν η συμπεριφορά μας ήταν στην ημέρα και όχι στην καθημερινότητα, η συμπεριφορά ενός ανθρώπου που λέει ότι ‘ξέρω ότι την επόμενη μέρα δεν θα είμαι εδώ’ να σκεφτείτε τι κάνετε εκείνη την ημέρα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι όταν έχουμε να κάνουμε με συνανθρώπους, αυτό που θα κάνουν την τελευταία μέρα είναι αυτό που κάνουν. Όταν έχουμε κοινωνικά όντα, αυτά που κάνουν την τελευταία μέρα δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που κάνουν.