Όταν παίζουμε θέατρο
δεν παίζουμε μόνοι μας
αλλά με τους άλλους
και αυτό γίνεται
για τους άλλους άλλους
που αποτελούν το κοινό
μ’ αυτόν τον τρόπο
παράγουμε ανθρωπιά
που είναι όντως τεράστια
δεν είναι λοιπόν δουλειά
για την οποία αναρωτιόμαστε
συνεχώς πότε τελειώνει
έτσι κι αν φαίνεται
ανούσιο το θέατρο
είναι επειδή έχει
την ίδια αξία
με το βιβλίο
για το οποίο
αδιαφορεί παντελώς
η κοινωνία της λήθης
γι’ αυτό στις γενοκτονίες
καίνε τα έργα
ακόμα και των θεατρίνων.