Ο ζεόλιθος με την ειδική του επιφάνεια, με την πορωδικότητά του αλλά και με τη γεωμετρία του, είναι ένα ιδανικό εργαλείο για την αντιμετώπιση των πυρηνικών αποβλήτων. Έχουν μελετηθεί τουλάχιστον τρεις φυσικές ποικιλίες του ζεόλιθου: ο κλινοπτιλόλιθος, ο χαμπαζίτης κι ο μορντενίτης, ειδικά για την αφόπλιση του Καισίου-137, του Στροντίου και του Κοβαλτίου. Για παράδειγμα στο Τσέρνομπιλ το 1986, χρησιμοποιήθηκαν 500.000 τόνοι κλινοπτιλόλιθου για τον καθαρισμό της μολυσμένης γης. Το μεγαλύτερο μέρος χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή φραγμάτων προστασίας αλλά βέβαια και μέσα στη γη. Ο κλινοπτιλόλιθος προστέθηκε και στη διατροφή των ζώων με αποτέλεσμα να μειώσει κατά το μισό το Καίσιο-137 που βρισκόταν στο γάλα των αγελάδων. Και πιο πρόσφατα με το ατύχημα στη Φουκουσίμα, ο κλινοπτιλόλιθος προστέθηκε στη θάλασσα με τσουβάλια για να μειωθεί η συγκέντρωσή του μέσα στο νερό. Γι’ αυτό το λόγο, ο κλινοπτιλόλιθος είναι τόσο αποτελεσματικός στη χρήση του στη γεωργία και στη κτηνοτροφία αφού επιτρέπει την ελαχιστοποίηση χρήσης χημικών ουσιών που επιβαρύνουν τη γη και μειώνουν την ποιότητα των προϊόντων. Έτσι ο ζεόλιθος δεν είναι μόνο για τον καθαρισμό της γης αλλά και προστασία για τον άνθρωπο.