Με την πάροδο του χρόνου, το κυπριακό ανήκει πια στην ιστορία όλων των Κυπρίων μόνο που λίγοι θέλουν να το παραδεχτούν. Μετά από τόσα χρόνια πολλοί προτιμούν να το ξεχάσουν για να μη βιώνουν συνεχώς τον πόνο της εισβολής. Έτσι αντί να παλεύουν για το κυπριακό, μιλούν μόνο για την Κύπρο λες και είναι μια ανεξάρτητη οντότητα. Έχουν ξεχάσει ότι το κυπριακό συσχετίζεται με την ιστορία της Κύπρου και ότι η Κύπρος δεν έχει νόημα δίχως το κυπριακό. Θα ήθελαν βέβαια να μην είχε ιστορία αυτό το νησί και να ήταν μόνο και μόνο μια περιοχή πλούτου για διάφορες δραστηριότητες όπως ο τουρισμός… Δυστυχώς για αυτούς η Κύπρος ανήκει στην ιστορία και αν για μερικούς από τους πολίτες της δεν ισχύει το ίδιο, αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Ο καθένας μας μπορεί να θέλει να βιώνει μέσα στη λήθη της καθημερινότητας, δεν μπορεί όμως να το επιβάλει σε όλους τους άλλους και στην ίδια του την πατρίδα. Η Κύπρος θέλει δεν θέλει είναι ένα κομμάτι της ιστορίας του ελληνισμού και τώρα της Ευρώπης. Ως κράτος ανήκει πια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό αποτελεί μια αλλαγή για πολλούς και πολλά. Δεν είναι πια η Κύπρος μας, μια απομονωμένη χώρα. Το πλαίσιο της είναι ευρύ. Και κανείς δεν μπορεί να αναθεωρήσει την ιστορία της ούτε με τεχνητά σχέδια ούτε με ψευδοϊδεολογίες. Το κυπριακό είναι πια ένα χαρακτηριστικό της Κύπρου ακόμα και αν πολλοί από τους δικούς μας δεν το θέλουν. Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι το κυπριακό είναι και ευρωπαϊκό. Το θέμα του πρωτοκόλλου είναι ενδεικτικό όσον αφορά σε αυτό το σημείο. Το κυπριακό δεν είναι πια μια περιθωριακή λεπτομέρεια. Το κυπριακό είναι μια σημαντική παράμετρος και για την ανατολική υπόθεση. Από το τυπικό διαδικαστικό πρόβλημα έγινε ένα σημείο κρίσης που πρέπει να εκμεταλλευτούμε σοβαρά και αποτελεσματικά. Όλες οι πρόσφατες αλλαγές σε ό,τι αφορά το κυπριακό προέρχονται από δικές μας πρωτοβουλίες και από τις πιέσεις που ασκούμε πάνω στο παράνομο κατοχικό κράτος. Αυτό πρέπει να αντιμετωπίζει συνεχώς τις επιπτώσεις των επιλογών μας και αναγκάζεται να ζητά όλο και πιο πολύ την άμεση βοήθεια της Τουρκίας, η οποία αντιμετωπίζει και αυτή δυσκολίες που συσχετίζονται με προηγούμενες παράνομες αποφάσεις. Το προσφυγικό μας κίνημα γίνεται όλο και πιο δυνατό και βλέπουμε πόσο μπορεί να αποδώσει αν το χειριστούμε στρατηγικά μέσω των προσφυγών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με την πάροδο του χρόνου κάθε πρόσφυγας γίνεται και μια προσφυγή. Μια προσφυγή που αποτελεί ένα κομμάτι του νομικού μετώπου που ανοίξαμε με την Τουρκία. Μέσω της στρατηγικής και του νομικού, το κυπριακό έχει γίνει ένα οικονομικό πρόβλημα για την Τουρκία και αυτό είναι το χειρότερο που μπορούσε να της συμβεί με τα τωρινά δεδομένα. Η ευρωπαϊκή εξέλιξη του κυπριακού συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο ενοχλητικό όχι μόνο για το κατοχικό καθεστώς αλλά και για την ίδια την Τουρκία. Αυτή η πίεση που ασκούμε πρέπει να συνεχισθεί διότι η τωρινή προεδρία της Ε.Ε. δεν είναι ευνοϊκή. Πρέπει να ενωθούμε δυναμικά για να μετατρέψουμε οριστικά το κυπριακό σε Κύπρο με όλη τη σημασία της έννοιας.