– Δάσκαλε, πώς μπορεί να είναι ο κόσμος.
– Με τα δεσμά της φυλακής.
– Μα δεν φαίνεται;
– Αυτοί που ζουν κάτω από ένα ζυγό δεν το βλέπουν.
– Μα γιατί;
– Δεν το θέλουν.
– Είναι δυνατόν;
– Νοιώθουν ασφάλεια.
– Είναι μέσα στην ασφάλεια.
– Μόνο που η ζωή θέλει ελευθερία.
– Κι όχι ασφάλεια.
– Γιατί η επιλογή είναι πάντα κόστος.
– Αλλά δεν υπάρχει επένδυση δίχως αρχικό κόστος.
– Και ποια είναι η ουσία για αυτούς;
– Δεν υπάρχει.
– Γι’ αυτό δεν ασχολείστε.
– Σωστά.
– Και για τους άλλους;
– Είμαστε πάντα εδώ.
– Γιατί επιστρέψατε.
– Ακριβώς. Ήταν απαίτηση της Ανθρωπότητας.
– Έχει κι αυτή;
– Πολλές.
– Νόμιζα πως…
– Θέλει και χατίρια.
– Δίχως όρια λοιπόν.
– Κανένα και ποτέ!
– Δάσκαλε!
– Ένα τέρας λείπει κι ο κόσμος είναι κενός!
– Για την Ανθρωπότητα.
– Θέλει φως παντού.
– Από τους φάρους.
– Για τον Χρόνο.