Άγριο μέλι
έσταξε πάνω μας
κι είδαμε
το βαθύ λευκό
του γάλατος
να γίνεται
κράμα
της φύσης
που ασταμάτητα
ζητά από ‘μας
να δώσουμε
την ουσία
που έχουμε
για ν’ αποδείξουμε
στον άλλον
το πάθος μας
δίχως να’ χει
ανάγκη
να τον πιστέψουμε
αφού ακούει
τον ύμνο της χαράς
μόλις αγγίζουμε
τον ουρανό
της θάλασσας
που περιμένει
ανθρωπιά
για να ξεχειλίσει
πάνω στα βότσαλα
της ακρογιαλιάς
με τον ήλιο
της δικαιοσύνης.