Στην παραγωγή του ελαιόλαδου στην Κρήτη, στο επίπεδο του ελαιοτριβείου, έχουμε και παραγωγή κατσίγαρου. Το πρόβλημα είναι ότι ο κατσίγαρος επηρεάζει σημαντικά τις ιδιότητες των εδαφών, παραδείγματος χάρη το pH και την ηλεκτρική αγωγιμότητα. Έτσι τα πετρώματα που εμπεριέχουν ιλλίτη, έναντι των φαινολών που εμπεριέχει ο κατσίγαρος, παρουσιάζουν σημαντική προσροφητική ικανότητα. Γενικότερα, λοιπόν, έχουμε ένα πρόβλημα της ρύπανσης από τα απόβλητα των ελαιοτριβείων, διότι οι περισσότεροι παραγωγοί ελαιόλαδων κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεφορτωθούν τον κατσίγαρό τους και προκαλούν περιβαλλοντικά προβλήματα που δεν έχουν σχέση μόνο με την χημεία αλλά και με την οσμή. Το χειρότερο σε αυτήν την συνήθως παράνομη διαδικασία είναι ότι υπάρχει λύση και μάλιστα αποτελεσματική. Η απλή ανάμειξη του κατσίγαρου με ζεόλιθο επιτρέπει την άμεση καταπολέμηση της οσμής που είναι τόσο ενοχλητική. Δημιουργείται μια ζεολάσπη, η οποία είναι άοσμη και συνεκτική. Επιπλέον, αυτό το μείγμα ζεόλιθου και κατσίγαρου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα και μάλιστα πολύ καλής ποιότητας, αφού έχουν αφαιρεθεί λόγω του ζεόλιθου τα βαρέα μέταλλα, οι τοξίνες και οι ελεύθερες ρίζες που έχουν πια αδρανοποιηθεί. Έτσι με αυτόν τον τρόπο οι χημικές ουσίες που είναι ωφέλιμες μπορούν να αξιοποιηθούν στις καλλιέργειες, δίχως πια να προκαλούν προβλήματα. Έτσι οι ελαιουργοί διαθέτουν πια ένα σοβαρό εργαλείο για την αξιοποίηση του κατσίγαρου, δίχως να χρησιμοποιήσουν μια περίπλοκη διαδικασία που θα ήταν κοστοβόρα.