Η φιλοξενία μας
άρχιζε πάντα απλά
με ύδωρ και άλας
γιατί δεν είχαμε τίποτα
κι ήμασταν μόνο αυτό
κι αφού ο ξένος
είχε ξαποστάσει
στην γη θάλασσας
και του λαού του χρόνου
αρχίζουμε
την συνεννόηση
με τον διάλογο
και τη φιλοσοφία
για να υπάρξει
νέα μνήμη
ανθρωπιάς
μέσω βαρβαρότητας
για να ζήσουμε
νέες στιγμές
για να ξέρουμε
πως οι άλλοι
κι οι άλλοι άλλοι
ζουν για να πεθάνουν
ως άνθρωποι.