Απέναντι στο κάστρο της Κερύνειας
οι νέες μαθήτριες κατάλαβαν
πως τα πράγματα ήταν απλά
κι ότι είχαν πια την απόδειξη
ότι μερικά χωρικά δεδομένα
ήταν απλώς ιστορικές παρενθέσεις
αν το ήθελαν πραγματικά
οι άνθρωποι με το πνεύμα
έτσι η πέτρα του κάστρου
όπου πέταξαν τα γεράκια
τους έδειξε το μονοπάτι
της αλήθειας του αετού
κι αποφάσισαν κι αυτές
να μην αφήσουν τίποτα
για να πετάξουν μαζί
κι όχι μόνο στο πλάι
για να γίνουν επιτέλους
μαχητές του χρόνου
που δεν ξεχνούν ποτέ
ότι η ουσία είναι μία
και δίχως Ανθρωπότητα
οι άνθρωποι είναι άτομα
της λήθης που φοβούνται
τη βαρβαρότητα.