Η φωτεινή εμπάθεια
ζούσε στο σκοτάδι
γιατί δεν ήξερε
για το απέραντο γαλάζιο
κανείς δεν της το είχε δείξει
και η φαντασία της
δεν μπορούσε να το διανοηθεί
όταν όμως το άγγιξε
με την καρδιά της
απέκτησε φτερά
κι έγινε γεράκι
για να προστατέψει
το έργο των ανθρώπων
που πάλευαν
για την Ανθρωπότητα
και την Αλήθεια
μέσω του Χρόνου
δίχως να δίνουν
σημασία στους εχθρούς
και σε όσους
λησμονούσαν τα πάντα
για να ζήσουν
ευτυχισμένοι,
γιατί ήταν ικανή πια
να δει τον πόνο
των άλλων.