Της Χρύσας ο ζεόλιθος
δεν ήταν μόνο πέτρα
γιατί είχε τα παιδιά
που ήξεραν πόσο
τα αγαπούσε
έτσι η πράσινη γη
είχε γεμίσει
όλη την καρδιά
για να μπορέσει
να προσφέρει
ακόμα περισσότερο
και να απελευθερώσει
τους δικούς της
που είχαν γίνει
και δικοί μας
από το ζυγό
της απομάκρυνσης
δίχως να πληγώσει
τα θέλω τους
γιατί αποδέχεται
τη συνύπαρξη
από τότε που έμαθε
για τους συνανθρώπους.