Ενώ όλοι ξέρουμε πόσο σημαντική ήταν διαχρονικά η θάλασσα για τον Ελληνισμό, σπάνια συνδυάζουμε την ύπαρξή της με την ύπαρξή μας. Ακόμη και στον Μαραθώνα η θάλασσα έπαιξε σπουδαίο ρόλο, πιο σπουδαίο ακόμα στις Θερμοπύλες και βέβαια στη Σαλαμίνα. Γιατί η θάλασσα είναι η ασπίδα μας, η προστασία μας. Και δίχως αυτήν δεν θα ήμασταν εδώ. Γιατί η Ελλάδα είναι κομμάτι θάλασσας, είναι μια γη της θάλασσας. Αυτό το νοητικό σχήμα πρέπει να το έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας, για να επινοήσουμε υψηλή στρατηγική για την πατρίδα μας. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν ότι όλη η Ευρώπη είναι μια γωνιά κι η Ελλάδα ένα λιμάνι σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι σε μια μάχη δεν πρέπει να κοιτάζουμε μόνο το κέντρο και το εσωτερικό, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αλλιώς τα στρατηγήματα δεν θα είχαν καμία εφαρμογή, ενώ ξέρουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Η δυναμική της θάλασσας σε σχέση με το στατικό της γης μας αναγκάζει στη στρατηγική και στην έρευνα σε βάθος χρόνου. Συχνά όταν κράτη έχουν προβλήματα συρρικνώνονται προς το εσωτερικό. Ενώ ο Ελληνισμός ήταν πάντα ένα άνοιγμα. Το χωριό δεν είναι χώρος, αλλά σημείο αναφοράς. Δεν μπορείς λοιπόν να μένεις εκεί, αλλιώς εκφυλίζεσαι διότι δεν έχεις πια επαφή με τον κόσμο. Ο Ελληνισμός θέλει αυτή την επαφή και το αποδεικνύει με την έννοια της συνύπαρξης. Είναι μια μορφή πλάγιας σκέψης, η οποία είναι από τις πιο ουσιαστικές ιδέες της στρατηγικής που επινοήσαμε διαχρονικά, για να αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς μας. Αν δεν είχαμε λοιπόν το βλέμμα μας προς την θάλασσα δεν θα κερδίζαμε τις μάχες της γης. Ενώ ο συνδυασμός της γης μας με το απέραντο γαλάζιο είναι η δύναμή μας και το στίγμα του Ελληνισμού. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ας εξετάσουν προσεκτικά τη συμβολή της θάλασσας στις μάχες που δώσαμε εδώ και αιώνες. Γι’ αυτό το λόγο, ακόμα και σε οικονομικές δυσκολίες δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τον δικό μας προσανατολισμό, για να συνεχίσουμε την πορεία μας και την εξέλιξή μας. Διότι η θάλασσα, όπως έχει κομμάτια του παρελθόντος μας, έχει και κομμάτια του μέλλοντός μας. Αυτή είναι η συμβολή της.