Η πέτρινη ταβέρνα
τραγουδούσε με το ξύλο
για να τ’ ακούσει
ένα αγριολούλουδο
που δεν είχες
κόψει την άνοιξη
αλλά τώρα
μετά τα χιόνια
τα πολύ λευκά
είναι και πάλι εδώ
δίχως παράπονα
δίχως καημό
γιατί ξέρει
ότι δεν περιμένεις
τίποτα από άλλους
κι αν το κατάλαβες
μπορείς να βρεις
κι εσύ τη μέρα
που η νύχτα
δεν θα είναι πια
λευκή σαν τις άλλες
αν όχι όμως
θα είσαι εκεί
όπου δεν υπάρχει
κανείς για σένα.